زندگی نامه

== زندگی ==
“منوچهر برومند: متخلص به سُها، شاعر، نویسنده ،هنرشناس ِمولف و منتقدِ هنریِ معاصر که از چهل سال پیش تاکنون در پاریس زندگی می‌کند، به موازات فعالیت‌های حرفه‌ای به پژوهش‌های تاریخی، بررسی آثار هنری و تالیفات و تصنیفات ادبی اشتغال دارد و به جمع‌آوری آثار هنری ایران و مجموعه‌داری شخصی می‌پردازد.
وی که در ششمِ فروردین ماهِ 1333 خورشیدی چشم به جهان گشود، و اکنون70 سال دارد، اصالتاً اصفهانی است. پدرش علیرضاخان برومند از خوانین گز برخوار بود. برخوار شهرستانی تاریخی است که در چند فرسخی اصفهان واقع شده در آن ناحیه از دیرباز، خاندان برومند در عین اشتغال به امورکشاورزی و تَعَلُّقاتِ ملکی، به فرهنگ‌پروری و خدماتِ رفاهی اجتماعی و انجام وظیفه در مشاغل سیاسی، قضایی، اداری و نظامی نام بردار بوده‌اند.

== تحصیلات ==
منوچهر برومند تحصیلاتِ ابتدایی، متوسطه و تعلیمات عالیه دانشگاهی را نخست در دانشگاه اصفهان طی کرد. در سال 1355 با احراز رتبه اول به اخذ دانشنامه لیسانس در رشته زبان و ادبیات فارسی نائل آمد.
وی از دوران دبیرستان و دانشگاه نویسندگی را در جرائد محلی آغاز کرد. کارهای مطبوعاتی او در روزنامه مکرم به صاحب امتیازی فروغ‌الزّمان مکرم و همکاری با منوچهر قدسی سردبیر آن روزنامه شروع شد. پس از آن در روزنامه اصفهان به تشویق زنده‌یاد امیرقلی امینی اخگر که از دانشمندان به نام کشور بود و مدیریت روزنامه اصفهان را برعهده داشت، به نوشتن مقالات ادبی و مطالب سیاسی اجتماعی پرداخت. حین تحصیلات دانشگاهی، اوقاتِ فراغت از برنامه درسی دانشگاهی را مصروف تحصیل علوم دینی، فراگرفتن صرف و نحو و مقدماتِ ادبیات عرب و حضور در انجمن‌های ادبی و معاشرت و کسب فیض از ادبا و شعرای معاصر کرد. در عین حال سوابق علائق خانوادگی به هنرهای ایرانی وی را به کسب اطلاعات هنری و طی مراحل هنرشناسی برانگیخت. سرگرم بررسی و تحقیق در زمینه ی آثار هنری شد. اَعَمِ از نسخه‌شناسیِ نسخ خطی تا مُرقّعاتِ خطوط خوش‌نویسان و نقاشی‌های نقاشانِ سنتی و نگارگران ازمنه ی پیشین و معاصر ایران.

== ورود به عرصه هنر ==

وی مقدّمات آشنایی با اصول و انگاره‌های تزئینی و مبادی هنر نقاشی و نگارگری را از عیسی‌خان بهادری،‌ محمدحسین مُصوّرالمُلکی، حسین خطایی و حسین خوش‌نویس‌زاده استادان هنرنگار‌گری و سوخت و مُرقّع سازی فراگرفت. در زمینه شناختن اصول خطاطی و بازشناسی تطبیقی خطوط و مُرقّعات خوشنویسان نیز از حبیب‌الله فضائلی و سید رضا صدرالحسنی و منوچهر قدسی کسب فیض کرد. مراحل تکمیلی نسخه شناسی تطبیقی و مرقعات خطوط تزئینی را در سایه توجّه و تعلیم جعفر سلطان القّرائی، مهدی سهیلی خوانساری و احمد گلچین معانی فراگرفت.
پس از آن که وارد جرگه عملی دادوستد آثار هنری و جمع‌آوری خطوط و نقاشی‌های تزئینی شد، از طریقِ تطبیق و مقایسه عینی قلمدان‌های مجموعه ادیب برومند و مهندس ناصح ناطق و دکتر صمد خورشید در زمینه آثار لاک و روغنی و سلسله انساب نقاشان قلمدان‌ساز و سیاق و سبکشان به پژوهش و بررسی دامنه‌دار پرداخت. به اطلاعات جامعی دست یافت که ناشی از بررسی شخصی و راهنمایی سه مجموعه‌دار نام برده بود.”(مقاله امینی، ناصر، با عنوان “منوچهر برومند شاعر ونویسنده هنرشناس معاصرو چگونگی آثار او”، مندرج در نشریه ادبی هنری آزادی، نشر در: وست وود ماساچوست آمریکا: شماره هشتم از سال نهم: شماره پیاپی104 صفحه 13). 1

== ادامه تحصیل و سفر به پاریس ==

“منوچهر برومند در سال 1356 به قصد ادامه تحصیل و پژوهش علمی و نظری در زمینه آثار هنری ایران در موزه‌های بزرگ اروپا عازم پاریس شد. سفر پاریس او را علاقه‌مند به تحصیل در رشته معماری کرد. در مهرماه همان سال به مدرسه عالی معماری پاریس رفت. پس از طی دوران آموزشی شش ساله مقارن با سال 1362 خورشیدی از پایان‌نامه خود که در زمینه مراکز توان‌بخشی معلولان جنگی بود و با نظارت و راهنمایی معمار و فیلسوف معروف فرانسوی میشل ژسراند به سامان رسیده بود، دفاع کرد. دانش‌نامه فوق لیسانس با گرایش تاسیسات توان‌بخشی معلولان جنگی و موسسات درمانی و بیمارستانی گرفت. آنگاه برای ادامه تحصیل در رشته بهسازی شهری در دانشگاه سوربن پاریس سرگرم تحصیل و تحقیق شد. در سال 1366 از آن دانشگاه در زمینه بهسازی فضاهای شهری به احراز دانشنامه مطالعات عالی نائل آمد. “( همان: ن م).
“به ملازمه پژوهش‌های هنری که از ایران آغاز کرده بود، هماهنگ با تحصیلات دانشگاهی به مطالعه و بررسی آثار هنری ایرانی که از نوجوانی به آن علاقه داشت، پرداخت. طی چهل سال اقامت در خارج از کشور از بیشتر موزه‌ها و نمایشگاه‌های مهم بازدید کرد. با نام نویسی در کلاس‌های آزاد و سمینارهای مدرسه عالی باستان‌شناسی لوور پاریس در زمینه شناسایی آثار هنری ایرانی دارای آگاهی علمی و عملی و تجربی شد. او از سال 1986 میلادی عضو کانون نظام مهندسی معماران ایل دو فرانس است. به موازات سرگرمی به حرفه معماری و بهسازی شهری به جمع‌آوری و کسب و کار در زمینه آثار هنری ایرانی و اروپایی اشتغال دارد.

== آثار و کتاب ها ==

در معرّفی آثار هنری ایرانی و نیز در باب مباحث ادبی و تاریخی و اجتماعی مقالات متعدد نوشته و تالیفات متعددی به شرح زیر دارد:

•  کتاب جلگه آرزو
• کتاب اندر شرح قضایا
• رمان لقانطه اقبال
• کتاب گذری و نظری در خلوت غربت
• کتاب مهدی حمیدی شیرازی شاعر ملی نامیرا در دوردست خاطره ها
• کتاب دستور زبان فارسی
• کتاب مولوی در آیینه دو پندار
• کتاب یادگار عمر حریری

=== مقالات ===

سلسله مقالات منوچهر برومند در فصلنامه وزین ره‌آورد، چاپ لس‌آنجلس، با عنوان سیری در هنر نقاشی ایران، از دیگر کارهای پژوهشی اوست، که با حسن استقبال هنرشناسان مواجه گشته است. چنانکه استاد محمود فرشچیان به مناسبت بیست و پنجمین سال انتشار فصلنامه ره‌آورد به این نکته اشاره کرده است. مطالب تحلیل گرانه مندرج در مقالات او را ” نمایانگر زوایای ناشناخته دوران‌های مختلف نقاشی ایران دانسته” با این عبارت ستوده است:”از جمله مطالب جالب برای من سلسله مقالات محققانه بود،که توسط هنرشناس دانشمند آقای دکتر منوچهر برومند در خصوص نقاشی ایران و تاریخچه آن با مطالب تحلیل‌گرانه که نمایانگر زوایای ناشناخته دوران‌های مختلف نقاشی در ایران بود درج می‌گردید”(فرشچیان محمود، فصل نامه ی ره آورد، چاپ
لس آنجلس1384شماره ی 70، ص 58).(همان: ن ا).

• مقالات ادبی
• تاریخی – اجتماعی
• مقالات هنری
• مقالات یادواره

== نمونه اشعار ==

مثنوی “جهل و جور “ از اشعارِ اخیرِ منوچهر برومند، ناظر بر وقایعِ اسفباری که عرصه ی زندگی را بر همگان تیره و تار کرده‌، توانایی طبع او را در سرودن اشعار حکمی تامل‌برانگیز نشان می‌دهد.”(امینی ناصر،”مقاله ی منوچهر برومند شاعر و نویسنده هنر شناس معاصر و چگونگی آثار او” مندرج در مجله ی آزادی چاپ وست وود ماساچوست آمریکا شماره هشتم از سال نهم :21سپتامبر 2018 اول مهرماه 1397شماره پیاپی104 صفحه 13).

از دیگر سروده های منوچهر برومند غزلی است.با مطلع : روحم از درد پریش است و جگر ریش به ریش/آخر ای دد صفتان شرم ز بی شرمی خویش/ معطوف به حمله ی گسترده سال 93 به غزه و بمباران پی در پی نواحی مسکونی اش که منجر به کشته شدن بی شمار فلسطینیان غیر نظامی شد. سروده ای که سُراینده در آن به نحوی موثر و غم انگیز داد خواهی می کند” نشریه جبهه ملّی ایران در خارج کشور” می نویسد،” این غزل احساسات انسان دوستانه سراینده ای را نشان میدهدکه در عین ایران دوستی و علائق وطنیِ وابستگی به میراثِ مشترک فرهنگی ایرانِ بزرگ، با لحنِ دردمندِ شاعری عدالت خواه مرگ مظلومانه یِ کودکانِ بی گناه، زنانِ باردار و سالخوردگانی را محکوم می کندکه به بیمارستانها و مدارس و مساجد و اماکن تحت نظر مراجع جهانی مدافع حقوق بشرپناه برده اند.(نشریه ی جبهه ملّی ایران خارج کشور تیرماه 1393 شماره 116).
از سروده‌های موزون وی که با افاعیل شکسته و کوتاه و بلند عروضی به شیوه معاصران سروده شده، قطعه ی “دماوندیه” اوست.

برخی از اشعار :

• ای دماوند
• خطه ایمن
• مادرم
• ای ابرها
• خزان غمگین
• در کنار برکه
• پاداش نمّام
• جهل و جور
• دسته گل یاس
• پیکان سخن
• سحر سخن
• لایشعری

همه سروده های استاد منوچهر برومند

مآخذ:

1امینی ناصر، مقاله ی “منوچهر برومند شاعر و نویسنده هنر شناس معاصر و چگونگی آثار او”مندرج در مجله آزادی ، چاپ وست وود ماساچوست آمریکا 21سپتامبر 2018: اول مهرماه1397 شماره هشتم از سال نهم: شماره پیاپی104 صفحه 13).

فرشچیان محمود، فصل نامه ره آورد ویژه نامه یک ربع قرن شماره70 سال1384 لس آنجلس ص58).

فرشچیان محمود، “ابدیت در چرخش های خیره کننده” خانه فرهنگ و هنر گویا 1395).

اغنمی رضا، “نگاهی به لقانطه ی اقبال” عصر نو چهارشنبه 28 تیر ماه 1391 برابر با 18 ژوئیه 2012).

اغنمی رضا، “گذری و نظری در خلوت غربت” عصر نو 17 نوامبر 2014).

اغنمی رضا، “گذری و نظری در خلوت غربت” تارنمای ملیّون ایران، سه شنبه 19 مهرماه 1393).

رستمی شهلا، “لقانطه ی اقبال از بیداد توانمندان و زندگی فقیران با طنز سخن می گوید” برنامه رادیوئی راه ابریشم، منبع بخش فارسی رادیو فرانسه 18/ 8/ 2012).

سابجی شادی، “بررسی کتاب اندر شرح قضایا در یکصد و یکمین برنامه زورق ادبیات در آبهای دور” 3/ 9/ 2018).

کی هرموز، مصاحبه در باره  “اشیاءعتیقه ایران در بازار های جهان با منوچهر برومند” مجله ایران شماره 1 پاریس آوریل 1379).

جلالی علی، “لقانطه ی اقبال و حکایتی آشنا” روز نامه راه دیگر، سه شنبه 4تیرماه 1392/25 ژوئن2013/ سال دوم : شماره 268).

نشریه ی جبهه ملّی ایران خارج کشور:تیرماه 1393 شماره 116).

تارنمای احترام آزادی سه شنبه دهم مهرماه 1397).

(عابدی کامیار، علی اصغر حریری : “ستایشگر سنّت، نکوهشگر تجدّد در صدودهمین سال تولّد او”جهان کتاب یکشنبه 21 آبان 1396)