»  اشعار   »   مردم باش

مردم باش

مدیرسایت بازدید 2609

به مردمی ۱‌ که فرو بسته دست در قفسست
به عفو‌ کوش فضیحا که زجر و ظلم بسست

هر آنکه خلق به جور و جفا بیازارد
به پیشگاه خدا نابکار بلهوسست

نیرزد آنکه شود خاطری پریش از کس
کسی که خاطر خلق خدا بخست خسست

نگر به قافلهء عمر و‌ سیر تند زمان
روان‌ چو‌ آب و بشهدش شتاب بس مگسست

مباش غرّه به دوران اقتدار سپنج
که دور گشت و گذارش به سرعت نفسست

صدایِ کوسِ لِمَن مُلکیَت جهان کر کرد
بگوش هوش شنو زنگ کوته جرسست

به کار‌گاه عمل صلح جوی و مردم باش
که مردمی ۲ چو متاعی هماره دسترسست

۱: مردمی : انسانی
۲: مردمی: انسانیت
۱۵ / ۷/ ۱۴۰۰
سروده منوچهر برومند
م ب سها


عصرنو – سروده مردم باش

ایران گلوبال – سروده مردم باش

ایران ليبرال – سروده مردم باش

مطالب مرتبط

دیدگاهتان را بنویسید