»  اشعار   »   برف

برف

مدیر سایت بازدید 699

برف باريد به كوه و در و دشت

همه جاگشت سپيد

سردى برف در اجسام خزيد

در سكوتى كه كران تا بكران پا برجاست

سردى و برف و سپيدى پيداست

راوی ِجبر زمانی گوياست

ماه و سالى كه به تکرار رسید

هر بهاری ز گلستانِ جوانی گل چيد

تا خزان آمد و سرماىِ زمستانِ سپيد

پيكِ سردى كه مرا مى دهد از مرگ نشيد١

توچال

شانزدهم اسفند ماه هزاروسيصد ونود ونه

(١): نشيد: آواز- نوا- نوحه

دیدگاهتان را بنویسید