دستور زبان فارسی

کتاب دستورِ زبان فارسی یا انگاره ی سخن ، [[نشر سندباد]]، امرداد ماه ۱۳۶۰، پاریس : کتابی است دربردارنده [[ویژگی‌های چهارده‌گانه اسم]]، با نمونه‌های صرفی و نحوی که به منظورِ [[آموزش قاعده‌های دستوری]] و آسان فراگرفتن [[قواعد زبان فارسی]] فراهم آمده، از این رو در طرح موضوع‌های مورد نظر، سعی بر اختصار و ارائه نمونه‌هایی از تجزیه و ترکیب شعر فارسی شده تا فهم نکته‌های ضروری و دانستنی از طریق عملی آسان‌تر باشد. و سهولت تعلیم و تعلّم درست‌گویی و درست‌نویسی با بررسی نمونه‌های نثر و نظم بزرگان ادب فارسی میسر گردد.

این کتاب را [[منوچهر برومند (سُها)|منوچهر برومند]] به [[میرزا حبیب اصفهانی]] تقدیم کرده است. و از او با عنوان صدرنشین رسته ی دستور زبان نویسان فارسی و کسی که با ذوق و ابتکار و صرف وقت انگاره‌های دستور زبان فارسی را بنیان نهاده و پایه‌گذار بوده، یاد کرده است.

[[میرزا حبیب]] از ادیبان بلندمقام قرن سیزدهم و اوایل قرن چهارم هجری بود که سال‌ها در [[اسلامبول]] زندگی می‌کرد، به کار آموزش زبان و ادبیات فارسی می‌پرداخت، به لحاظ سکونت در [[ترکیه]] و پیشه تعلیمی اش، لزومِ تدوینِ قاعده‌هایِ زبان فارسی را احساس کرد. از آنجا که مردی زبان‌دان بود و بر [[ترکی]] و [[عربی]] و زبان‌های [[اروپایی]] نیز تسلط داشت، به تصنیف دو کتاب ارزنده به نام دبستان فارسی و دستور سخن کمر بست و با چاپ آن دو کتاب در سال ۱۳۰۸ در اسلامبول که به کوشش زنده‌یاد [[حسن علی‌خان امیرنظام گروسی]] انتشار یافت، برای نخستین بار قاعده‌های دستور زبان فارسی را مدون کرد.<ref>زورق ادبیات در آبهای دور برنامه یکصد و یکم،مُوَرّخِ سوم سپتامبر2018