بلاهت ساده لوحانه و سوء نیت تجزیه طلبانه

بنام پایندگی ایران زمین و سربلندی ملت ایران

من آنچه شرط بلاغ است با تو می گویم تو خواه از سخنم پند گیر و خواه ملال

آنچه زیر عنوان منشور همبستگی منتشر شده، سندی است مبتنی بر بلاهت و وادادگی رضا پهلوی و سوء نیت تجزیه طلبانه ی مهتدی و دیگر عناصر تجزیه طلبی که او آنها را نمایندگی می کند و با توافقشان این سند پیچیده در لایه های ایران برباد دهی تنظیم گشته است .با امضاء کنندگان این منشور راهی اگر به جایی برده شود راه گسستگی یکپارچگی ایران زمین ، خیانت به مبارزات حق طلبانه مردم ،امحاء مقاصد آزادی خواهانه ملت ایران، پایمال کردن آرمانهای ملی و حصول مقاصد تجزیه طلبانه ایران بر باددهی است، که گلوبالیست های ایران ستیز در سر می پرورند. در توضیح این مقال پیش از آنکه وارد اصل مطلب شوم و اشکالات مهم بیانیه ی همبستگی شهرت داران پنجگانه را برشمارم. لازمست یادآور شوم که عمده نگرانیم معطوف به تلاش های نامبارکی است که برای تجزیه ایران در دستور کار برخی از کشور های منطقه قرار گرفته است و حضور نا خوشایند عبدالله مهتدی از پیشوایان تجزیه طلب و شیرین عبادی از معاشران و حمایت کنندگان آنها، در بین امضاء کنندگان این بیانیه بر این نگرانی می افزاید. و باتوجه به خلق و اقتراح واژه ملت ها در تقابل و تعارض با ملت ایران که در چند سال اخیر به کوشش پی گیر جمعی ماجراجو ورد زبان داعیه داران ظاهری فدرالیزم در ایران شده ،بر وجهه ی منطقی این نگرانی از دیدگاه شخصی ام می افزاید . و اما اهم اشکالات مشهود به قرار زیر است :

الف: عنوان انتخابی منشور نادرست و نابجاست. معنی لغوی منشور بر حسب ضبط فرهنگ دهخدا و فرهنگ معین و اقرب الموارد : به معنی فرمان و فرمان پادشاهی است. و به همین لحاظ این واژه حامل بار روانی نوعی القاء التزام و قبول و اطاعت به خواننده است . به نحوی که گویی از مصدر اعلای واجب الامری صادر گشته است . و حال آنکه پنج شهرت دار امضاء کننده به صرف چند راهپیمایی که به ابتکار شخصی و حمایت چند ارگان جهانی راه انداخته اند. حائز چنین صلاحیتی نیستند که بر بیانیه خود نام بی مورد منشور بگذارند . واگر قصد القاء التزام به قبول عام نداشته اند. از دقت نظر و حسن سلیقه انتخاب واژه ای درخورمانند( بیانیه ) یا ( تفاهم ) برخوردار نبوده اند.

ب: نشانه دو مشت گره کرده که بر بالای متن نقش بسته است.و در تعارض با نقش مظاهر ملیت و همبستگی ایران انتخاب شده ، از موارد بروز مقاصد آنارشیستی یامارکسیستی و تجزیه طلبی “دولت ها و ملت هایی است” که می خواهند با این مشت های گره کرده تمامیت ارضی ایران را در معرض تحدید قرار دهند. .وبه امحاء ملت یگانه ی ایران دست یازند. و در کنارش هم داس و چکشی است، که در پرده سفید کاغذ پیچیده اند، تا از انظار دور ماند. و به چشم ها نیاید.اگر به جای این مشت های گره کرده که می تواند نشانه ی اجبار و تحمیل باشد، منشور حقوق بشر کورش کبیر قرار می گرفت چه عیبی داشت؟ و چه کس می توانست مخالف باشد ،که سند افتخار تاریخی ایرانی مشعر بر موارد توجه به حقوق انسانی، نشانه ی همبستگی و مهر و عاطفه جمعی قرار گیرد؟ آیا رضا پهلوی که میراث عناوین شاهی پدر و پدر بزرگ را در چنته دارد و به اعتبار آن متقاضی و متقبل کفالت از شهروندان ایرانی است ،موارد باستان گرایی رضا شاه و محمد رضا شاه را از یاد برده که آنرا عنوان نکرده؟و یا اینکه به قدری واداده است، که برای حضور در صحنه و جلب نظر امثال مهتدی ،حتی توان اعمال نظر به ارائه نقش منشور کورش کبیر را هم ندارد

ج: در بخش باور های مشترک ،در بند اول که تعیین حکومت را از طریق همه پرسی و استقرار یک نظام دموکراتیک سکولار بر مبنای اصل جدایی دین از حکومت عنوان می کند .موارد تالی فاسد و پیامد نامطلوب دیده می شود.زیرااگر بر فرض در همه پرسی مثلا پنجاه و یک درصد از مردم به مبنای اصل جدایی دین از حکومت رای ندهند ،تعیین حکومت از طریق همه پرسی مواجه با چالش می شود و آنجا که تعیین تمام مقامات سیاسی و رسمی را مقید به انتخابات آزاد و دموکراتیک می کند جنبه عملی امر و اتلاف وقت را که ناظر به انتخاب صدها صاحب مقام سیاسی و رسمی است، از نظر دور می دارد. از این رو به نظر می رسد، نویسندگان این بیانیه مقید به دقت نظر عملی نبوده اند. ویا آنکه به علت ضعف تالیف نتوانسته اند،مقصود دقیق خود را به خواننده منتقل کنند.

د: در بند دوم بخش باور های مشترک آنجاکه عنوان می کنند “حفظ یکپارچگی سرزمینی ایران باپذیرش گوناگونی زبانی ، قومی (اتنیکی) مذهبی و فرهنگی آن” منظور نظر آنها ست.مقاصد تجزیه طلبانه دقیقا مشهود است. هم با بکار گرفتن واژه اتنیک که حاوی معنی مجموعه افرادی با مشترکات تاریخی و زبانی و مذهبی و نژادی مجزا می باشد. و ملتی بالقوه که وجهه عملی و سیاسی ملت نیافته را متبادر به ذهن می کند و هم در مطاوی واژه ها و نحوه کاربرد جمله ها به چشم می خورد. ولی کسانی آن را می بینند که از سوابق تعبیر و تفسیر ها و اجتهاد ها ومصادره به مطلوب کردن واژه ها و عبارت نویسی و نحوه ی نگارش تجزیه طلبان با خبر باشند.برای روشن شدن ذهن نا آشنایان یادآور می شوم ،فدرالیستهای ظاهری تجزیه طلب واقعی کاربرد اصطلاح( تمامیت ارضی) را صرفا در تقابل باکشور های مستقل همسایه جایز می دانند و نه نسبت به ساکنان و اهالی مناطق مختلف ایران به همین جهت عبارت یکپارچگی سرزمینی را عنوان می کنند . و پشت بند آن اظهار می دارند، در محدوده یکپارچگی سرزمینی برحسب ماده اول میثاق حقوقی مدنی سیاسی منشور حقوق بشر اهالی حق تعیین سرنوشت دارند.و ائتلاف گسترده تکثر گرا تا زمان انتخابات آزاد را حول قبول این نظریه مطالبه می کنند . بر بنیاد سوابق این مطالبه است که در بند دوم بخش باور ها، خواسته تجزیه طلبان مورد قبول واقع شده است . “فدرالیستها” به صراحت تمام می گویند ابراز نظر میدانی ساکنان شناسنامه دار ایران را در یک انتخابات دموکرتیک بدون پیش شرط نمی پذیرند

رفتن به پای صندوق رای بدون پیش شرط را تکرار اشتباهات گذشته می دانند . می گویند هیتلر هم برحسب انتخابات دموکراتیک و آراء رای دهندگان بر سر کار آمد و جمهوری اسلامی هم نتیجه انتخابات و صندوق رای است .خروجی حق تعیین سرنوشت را هم سیستم خود مختار کشورهای مستقل می دانند و به خروجی دموکراسی قلمداد می کنند. مطالبات و نظریه های این چنانی را بار ها در نوشته ها و مصاحبه ها و کنفرانس ها یشان عنوان کرده اند .برای نمونه علاقه مندان می توانند به ( برنامه اصول مورد ائتلاف اپوزیسیون چیست) که در برنامه چهارم مارس دوهزارو بیست وسه شبکه جهانی کلمه پخش شد مراجعه کنند و اظهارات کاوه آهنگری مدیر شبکه ندای زاگرس را در تقابل با بیانات براتی و دستمالچی بشنوند . آنچه آهنگری بیان می کند قبلا بار ها توسط کادر های احزاب جدایی خواه و تجزیه طلب دموکرات و کومله و متوهمان ملیت ها بیان شده است. و مطلب جدید و نظریه شخصی ایشان نیست .

ص: در مبانی همبستگی برای آزادی و همگرایی ملی واژه های ( ملت ایران) ( تمامیت ارضی ) ( زبان فارسی ملی و رسمی ایران) (پرچم ایران) از اهمیت بنیادینی بر خوردار است که کلیه مسائل و مباحث در چهار چوب قبول آن قابل طرح و بررسی است ودر بیانیه شهرت داران پنجگانه از نظر دور مانده است. به جای آن با وادادگی شگفت انگیز بی قید و شرط و نامحدود پذیرش گوناگونی زبانی و قومی اتنیکی مطمح نظر قرار گرفته است .بدون آنکه چگونگی کاربرد آن معین و مشخص گردد .

ط : در ماده ی سوم باور های مشترک آنجا که عنوان می کنند . ” تمرکز زدایی از قدرت با سپردن اختیارات مالی ،اداری و سیاستگذاری به نهاد های منتخب استانی و شهری و ناحیه ای ” واگذار می کنند ، مقاصد گنگ نهفته در لایه های پنهانی واژه ها تبیین معانی دقیق نمی کند و معلوم نیست منظور از تمرکز زدایی از قدرت چیست؟ کدام قدرت ؟ قدرت قانون؟ قدرت حاکمیت ملی ؟ و سپردن اختیارات مالی به نهاد های منتخب استانی در چه مورد است . آیا اختیار مالی نفت خوزستان در حیطه اقتدار نهاد های منتخب استانی و شهری خوزستان قرار می گیرد ؟ و سیاست کلی روبط خارجی را نمایندگان انجمن شهر اهواز بر عهده می گیرند؟

ع: عنوان کردن پذیرش جایگاه زبان مادری در بند ششم بخش کرامت انسانی بدون قید زبان فارسی به عنوان زبان واحد رسمی کشور جنبه تقابل و تعارض با زبان فارسی دارد که یگانه رشته وداد و همبستگی اهالی ایران درمحدوده جغرافیایی و فرهنگی است.و مهم ترین وسیله حفظ تمامیت ارضی کشور و تقابل و تعارض با آن معطوف به همین جنبه تضامن و تضمین تمامیت ارضی ایران است.

آنچه در موارد فوق ذکر شد اهم اشکالات این بیانیه است . اراده معطوف به قدرت احزاب دموکرات و کومله و تجزیه طلبان متوهم ملیت ها زنگ خطری است که جنگهای خونین دامنه دار و طولانی را در کشور بلازده ایران به ملت رنجور و آسیب دیده از بلایا و مصایب زمان بیش از پیش تحمیل می کند .سرسری گرفتن و خوشبینی خام اندیشانه و عدم تصمیم گیری قاطع در برابر آنها تن دادن به انفعال و تکرار اشتباهی است که در سال پنجاه و شش ملیون ایران در عرصه تقابل با حکومت محوران اسلام شعار مرتکب شدند .

عناصر تجزیه طلب را که هوچیگری چند رسانه بیگانه تاسیس در پوستشان دمیده و با بزرگ نمایی از آنها تبلیغ و ترویج و حمایتهای صوتی تصویری و انتشاراتی می شود . و خود با هفت تیر کشی و قداره بندی در صدد تحمیل تکالیف مالایطاق به ملت ایران اند ، نماینده واقعی اهالی شریف کردستان و آذربایجان ندانیم و به شکل حواشی زائد عرصه سیاسی به آنها نگاه کنیم و امروز که زاد روز رضا شاه است بیاد بیاوریم چگونه او در زمانی که وزیر جنگ قوام السلطنه بود بساط شیخ خزعل عامل مورد حمایت انگستان را برچید . وعلی رغم کمک مالی سرپرسی لرن و حمایت سیاسی سر پرسی سایکس یعنی دو نماینده دولت استعماری انگلیس به خزعل توفیق یافت ، کمیته سعادت خزعل ، و جرگه ی همراهی خوانین بختیاری و والی پشتکوه حامی خزعل را در هم کوبد و به نجات خورستان نائل آید.ماهرانه چرخش سیاست استعماری را از تجزیه خوزستان به سمت و سوی تائید اقتدار حکومت مرکزی و حفظ تمامیت ارضی کشور تغییر دهد.
معتمد خاقان بر حسب نوشته دبير اعظم بهرامى در كتاب سفرنامه خوزستان از طرف خزعل پيشنهاد مى كند حضرت اشرف سردار سپه وزير جنك نوه خزعل را كه از زيبايى چشم گيرى بهره مند است به همسرى بپذيرند . و دبير اعظم پاسخ مى دهد . حالات و روحيات حضرت اشرف با چنين پيشنهادها كه مرسوم طبايع فاسد قاجاريه است ، سازگارى ندارد .حالا رضا پهلوى كه با عبدالله مهتدى هفت تير كش تجزيه طلب هم امضاء شده راستى راستى نوه همان سردار سپه است ؟

در اینجا شاید بی مورد نباشد، خاطره ای را که از رحمت الله مصطفوی دارم یاد کنم ، شخصیتی مطبوعاتی که برای همسالان و نسل قبل از من نام آشنایی است .زیرا از سال بیست و دو که به انتشار مجله ی روشنفکر پرداخت ، تا سال شصت وسه که در پی یک سانحه ی تصادف رانندگی در گذشت،‌ نویسنده مطمح نظری بود که با نگارش مقالات متعدد در مجله روشنفکر،تالیف و ترجمه کتابهای مفید‌ وایفای نقش سازنده در مشاغل اداری از قبیل معاونت رادیو تهران و خبر گذاری پارس مصدر خدمات فرهنگی مطبوعاتی ارزنده شد. و از معدود روزنامه نگاران بعد از شهریور ۲۰ به شمار می آمد که دانشنامه دکتری در رشته حقوق و اقتصاد از دانشگاه پاریس داشت. پس از توقیف مجله روشنفکر در سال پنجاه وسه نیز وکالت دادگستری پیشه کرد . از او خاطره ای دارم که عنوان می کنم . و آن خاطره این است که پس از انتخاب کارتر به ریاست جمهوری آمریکا و ابراز توجهش به لزوم رعایت حقوق بشر ،‌ نخست نامه ای توسط رهبران جبهه ملی و پس از آن نامه های سر گشاده ای به قلم دکتر مظفر بقایی و علی اصغر حاج سید جوادی‌ در انتقاد از نابسامانی های‌ سیاسی اجتماعی کشور به شاه نوشته شد . که باز تاب آن تقابل مطبوعاتی دولت از طریق انتشار اظهارات هویدا بود. وپیامدش پاسخ دکتر سنجابی به آن اظهارات که در روزنامه کیهان تهران چاپ می شد. پس از انتشار این نامه ها و تقابل مطبوعاتی هویدا و سنجابی در سال پنجاه و شش رحمت الله مصطفوی در روزنامه کیهان مطلب مختصری نوشت. ناظر به ابراز مخالفت ها با دستگاه و مخاطراتی که به زعم او مملکت را تهدید می کرد. و در پایان مطلب عنوان کرد درگذشته در مقاطع خطر خیز تاریخی شخصیت های کار آزموده ای مانند مستوفی الممالک ،‌مشیرالدوله، موتمن الملک ، ذکاء الملک فروغی ،‌مخبر السلطنه ، مصدق السلطنه ،‌ قوام السلطنه بودند که مانع مهلکه شوند مپندارید کریم سنجابی و مهدی بازرگان از توانی بر خوردارند که بتوانند،‌در تقابل با مخاطرات از عهده ایفای نقش کار ساز بر آیند! وقایع بعدی صحت نظر مصطفوی را تایید کرد!چه دکتر سنجابی و مهندس بازرگان با به گردن گرفتن طوق اطاعت و متابعتی که بر گردنشان انداختند، نه تنها به اعمال حق حاکمیت ملی در کشور توفیق نیافتند.بلکه جبهه ملی و نهضت آزادی دوسازمان سیاسی تحت ریاست خود را به آلت معطله ای بدل ساختند که دیگر جز کاریکاتوری از آن باقی نماند . و طی چهل و چند سال گذشته وقایع خونبار و اتفاقات ناگواری در کشور رخ داد که طی آن بهترین فرزندان این آب و خاک در مقاطع مختلف جان باختند.منافع ملی ، رشد و شکوفایی اقتصادی، حرث و نسل و منابع طبیعی در معرض نابودی قرار گرفت. و بهترین فرصت ها که می توانست مصروف سازندگی کشور گردد.در مسیر جنگ و تبلیغات سیاسی و اقدامات نظامی فرا مرزی هبا و هدر شد.
امروز حکایت سابق همچنان باقی است و نگرانی از حوادث نامترقبه ی بنیان بر انداز حکم می کند زواياى پنهان قضايا روشن شود تا درد هاى تازه بر درد هاى پيشين افزوده نشود و افراد ساده دل مسحور ظواهر نپندارند كه عقربه زمان در حال برگشت به سال پنجاه و چهار است . خير از اين خبر ها نيست .بناست جمهورى الأحواز و مهاباد برپا شود و تبريز تحت سيطره باكو قرار گيرد. و البته نه به نفع و رفاه حال اهالى اين مناطق و دست یافتن بر مردم سالاری بلكه به نفع باند هاى نظامى مافيايى سركوبگر قومی كه در پى مطامع شخصى اند.احزاب كومله و دموكرات و افرادى مانند عبدالله مهتدى و مصطفى هجرى و داعيه داران الأحواز و واضعان اصطلاح مليّت ها همچون حاج حسن شریعتمداری ها ماجرا جويان تجزيه طلبى هستند كه برحسب فرصت طلبى شخصى و تحريك و حمايت خارجى خواب هاى آشفته ايران بر باد ده مى بينند . چهار پنج شهرت يافته تازه به دوران رسيده هم كه از حول حليم در ديگ تجزيه طلبان افتاده اند، به لحاظ تجربه و سوابق سیاسی در عرصه ی تعارض و تقابل با وقایع ایران برانداز از توانی به مراتب کمتری از سنجابی و بازرگان بهره ور اند.
پاینده ایران و تمامیت ارضی و ملت یگانه ی صبور و سربلندش
پاریس منوچهر برومند
پانزدهم ماه مارس دوهزارو بیست وسه
بیست و چهارم اسفندماه هزاروچهارصد ویک