» اشعار » نوای مهر ایران
نوای مهر ایران
مدیرسایت
بازدید
2459
چو مى لغزد نگاهم بر تنِ دشت
كه بودى پيش از اينها جاىِ گلگشت
تنِ عريانِ اين دشت ِتب آلود
كه مى پيچد به تن پوشاكى از دود
نشانِ بى نشانِ عشق بيند
كزين خاك سيه اِنْگِشْت ١چيند
كران تا بيكران دشت پيداست
بهر سو بنگرى خونابه برجاست
بهر سو مدفن گردى سلحشور
زرخشان چشمه ى خورشيد ، پرنور
به هر سو شرزه شيرى خفته در خاك
به هر سو سينه اى ازتيغ پر چاك
سرشكم بى امان لغزد به رخسار
شود آن آتشين دردم پديدار
نسيمى بر وزد نالان بر آتش
نوايى آيدم در گوش دلخش:
براين دشت ِنژندِ آرمان سوز
هراسان بنگر ولرزان نظر دوز
ازين جنگاوران ِمرگ چالاك
عروج عزّ ايران شد بر افلاك
زسيمين سينه هاى خفته درخاك
نواى مهر ميهن كرده پژواك !
منوچهر برومند م ب سها
خرمشهر ارديبهشت ماه ١٣٦٨
١-اِنْگِشْت : به فتح يا كسر اول و سكون ثانى و كسر ثالث به معنى زغال و اخگر كشته است