نبهرگان

سروده ای از منوچهر برومند م ب سها

آی ای نبهرگان !

که نمادین ظلمتید!

اندوه آیتان به آکفت** مبتلا !

جهال زن ستیز مسرت گریز دهر !

هرگز ندیده خلق شما را عنایتی !

یا در خلاص کار دمی را کفایتی !

گیرم که در عقیله ی *صد کار نابکار از نو نمایشی ز رذالت عیان کنید :

کو آنکه بنگرد و نبیند که مهر ننگ بر تارک سیاه کاری تان جاودانگی است .

در دفتر حیات به ثبت است و دیده ایم :

ویران سرای حزن و شقاوت نماندی است .

ظلم ظلوم و تاری ایام رفتنی است .

عارست و ننگ جبر که ماند ز کشت تان

کردی که می برید ز کردار زشت تان

منوچهر برومند
م ب سها
پاریس
دوم اوت دوهزار و بیست و دو

*نبهرگان : جمع نبهره است که به معنی فرد فرومایه بی بهره از درستی و درستکاری و کار آمدی است

**آکفت بر وزن آشفت: به معنی آفت است.

*عقیله : پایبندی – تعهد – مایه گرفتاری