مطالب بیشتر
گالری
استاد حسین اسلامیان در سال ۱۲۹۰ خورشیدی در شهر هنر پرور اصفهان پا به عرصه هستی نهاد و در فروردین ماه سال ۱۳۶۰ در تهران درگذشت ، وی فرزند آقا محمد قلمدانساز بود . به سائقه پیشه هنری پدر از ۹ سالگی به کارگاه پدر رفت . به فراگیری مقدمات هنری سرگرم شد . پس از آن مدتی در کارگاه میرزا آقا امامی هنر آموزی کرد . ولی تقیّد به عوالم زهد و تقوی و تاثیر پذیری از القاء برخی از تلقین های ظاهر نگرانه ، دایر بر کراهت چهره نگاری او را برای مدتی از عوالم هنری دور کرد، و به کار کشاورزی مشغول داشت . تا آنکه پس از مدتی، در پی کسب جوازی شرعی به عرصه هنرهای ترسیمی باز گشت . از سی سالگی به طور مستقل کارگاه هنری دایر کرد. از سال ۱۳۲۶ در تهران توطن گزید .در سال ۱۳۳۴ در اداره هنر های زیبا استخدام شد . برخی از آثار هنری وی که در موزه هنرهای ملی و موزه هنر های تزئینی است، جلوه دلپذیر و چشم نواز کلک هنرور استادی چابک قلم را نشان می دهد که در رشته های نگارگری ، تذهیب و تشعیر ، میناکاری از خلافیت هنری در خور ستایشی بر خوردار بوده است . به ویژه در زمینه تذهیب و تشعیر که به طرزی بدیع نگاره های سه گانه انسانی و حیوانی و گیاهی را به کار گرفته است . از ویژگیهای روحی استاد حسین اسلامیان افزون بر تلفیق زهد و تقوای بی ریا، و تواضع و فروتنی هنر مندانه ،توجّه به قدر منزلت هنر و هنرمند بود ، از این رو در مواجهه با مصادر قدرت و حشمت ظاهری حریم حرمت هنر را در نظر داشت و متناسب با بزرگی قدر و جلالت هنروری خود رفتار می کرد روحش شاد باد و در آرامش جاوید و یادش گرامی و ماندگار در دفتر هنر روزگار
منوچهر برومند