» اشعار » برف
برف
مدیر سایت
بازدید
290
برف باريد به كوه و در و دشت
همه جاگشت سپيد
سردى برف در اجسام خزيد
در سكوتى كه كران تا بكران پا برجاست
سردى و برف و سپيدى پيداست
راوی ِجبر زمانی گوياست
ماه و سالى كه به تکرار رسید
هر بهاری ز گلستانِ جوانی گل چيد
تا خزان آمد و سرماىِ زمستانِ سپيد
پيكِ سردى كه مرا مى دهد از مرگ نشيد١
توچال
شانزدهم اسفند ماه هزاروسيصد ونود ونه
(١): نشيد: آواز- نوا- نوحه