»  اشعار   »   مجو از اجنبی یاری رسانی

مجو از اجنبی یاری رسانی

مدیرسایت بازدید 2561

حراجِ مُلکِ جَم با زنگِ ناقوس
بِزَن بر طبلِ حاتم بخشیش کوس

همایِ بختِ ایران در تباهی ست
چه فهمد در جهان نابخردِ لوس

نه از چینش بُوَد دوری نه از روس
ببخشد هر دو دون را ملک سیروس

ز داغِ غم ،‌ دِلَش پُر سوز باشد
شه ِ عبّاس و نادر شاه و کاووس

فروغِ ‌ مهر ِ ایران در افول ست
خورَد مامِ وطن زین غصه افسوس

در این گیتی که ایران سخت تنهاست
که یارد پاسِ این سامانِ قدّوس

در این تاریک شامِ سرد ِ یلدا
نصیب چشم ما خون‌ گشت و کابوس

زچشمِ تنگِ چینی خیر ناید
نبینی منفعت از دشمنِ روس

حدیث مهرِ چینی یاوه حرفی ست
نیابی مَعنیَش در هیچ قاموس

گمان بردی که با ما یِکدلَ ست او
خطا‌کردی ندیدی کید و سالوس

مجو‌ از اجنبی یاری رسانی
که شبگردی کند با نورِ فانوس

زِ یادَت رفت در اعصارِ پیشین
چه آمد بر وطن از روسِ منحوس

همان سوز و گداز و آتشِ جنگ
تجاسُر ، غارت و اعدام و تیفوس

پیامِ دلنوازِ خصم کید است
پسِ دلکش نگاهش خبث،‌ محسوس

ز ظاهر بگذر و‌ ژرفا‌ نظر باش
که‌ دامَش زیر دامان گشته ملبوس

به شیرین خنده ی بیگانه منگر
فریبت می دهد زین مهرِ معکوس

بدان کز گردش وارونِ گردون
فراوان دیده ایران خبطِ کالوس

ولی چون آتشش بگرفته دامان
ز آتش سر کشیده همچو ققنوس

“سها” قصد از سخن تذکار و پند است
مشو زاندرز گویی هیچ مایوس

به دیوان ازل بنوشته از‌ پیش
ترا پاسِ وطن فرضَ ست و ناموس

منوچهر برومند
م ب سها
۲۵/ ۴/ ۱۳۹۹

دیدگاهتان را بنویسید